Την ερώτηση αυτή απηύθυνε ο Απόστολος Παύλος σε 12 μαθητές στην Έφεσο συνδέοντας άμεσα την πίστη στο Χριστό και το εν ύδατι βάπτισμα με το βάπτισμα του Πνεύματος του Αγίου. Εκείνοι βέβαια δε γνώριζαν καν την ύπαρξή του καθώς είχαν βαπτισθεί στο βάπτισμα του Ιωάννη. Όταν ο Παύλος τους κήρυξε το Χριστό βαπτίσθηκαν στο νερό και αφού επέθεσε τα χέρια του πάνω τους, ήλθε επ’αυτούς το Πνεύμα το Άγιο και μιλούσαν ξένες γλώσσες και προφήτευαν.... (Πράξεις ιθ’ 1-7). Η έκχυση του Πνεύματος ήταν προφητευμένη από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και πολύ συγκεριμένα από τον (Ιωήλ β’ 28-29) , και έγινε πραγματικότητα την ημέρα της Πεντηκοστής στο ανώγειο όπου είχαν το κατάλυμα οι απόστολοι και προσεύχονταν μαζί με τη μητέρα του Κυρίου, τους αδελφούς του και άλλους μαθητες, συνολικά 120. (Πράξεις α’12-15).
’’ Και εφάνησαν εις αυτούς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ως πυρός, και εκάθισεν επί ένα έκαστον αυτών. Και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν.... ,, (Πράξεις β’ 3-4).
Αλλά και ο ίδιος ο Κύριος είχε προαναγγείλει στους μαθητές ότι θα τους δώσει άλλο Παράκλητο και ότι θα βαπτισθούν εν Πνεύματι Αγίω όχι μετά από πολλές μέρες μετά από την ανάστασή Του. Το βάπτισμα στο νερό το κάνει ο άνθρωπος, αφού πιστέψει στο Χριστό, για να του συγχωρεθούν οι αμαρτίες και ν’αρχίσει μια καινούρια σχέση με το Θεο. Αλλά το βάπτισμα στο Πνεύμα το Άγιο το κάνει ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός στον άνθρωπο, όχι μόνο για να επισφραγίσει και να επισημοποιήσει αυτή τη νέα σχέση, αλλά και γιατί η σπουδαιότητά του και η αναγκαιότητά του για την πνευματική αύξηση και ολοκλήρωση των πιστών είναι πολύ μεγάλη.
’’ ... Εγώ όμος την αλήθειαν σας λέγω, συμφέρει εις εσάς να απέλθω Εγώ, διότι, εαν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς, αλλ’αφού απέλθω θέλω πέμψει αυτόν προς εσάς.... ,, (Ιωαννην ις’ 7).
Ο πιστός λαμβάνει Πνεύμα Άγιο είτε ζητώντας στην προσευχή, είτε δια της επιθέσεως των χειρών των Αποστόλων (Πράξεις η’14-17 , ιθ’6) είτε κατά την ακρόαση του λόγου του Θεού. (Πράξεις ι’ 44-46), με άμεσες εκδηλώσεις τις ξένες γλώσσες, τις προφητείες και τη δόξολογια του Θεού, καθώς το σώμα του καθίσταται πλέον ναός του Θεού (Α Κορινθίους ς’ 19) όπως και όλη η εκκλησία καθίσταται ναός του Θεού (Α Κορινθίους γ’ 16) και κατοικητήριο του Θεού δια του Πνεύματος (Εφεσίους β’ 21-22).